
Vijf dagen terug plaatste ik een update over onze reis ten tijde van Corona en watvoor gevolgen dat voor ons heeft. Inmiddels is de situatie weer helemaal veranderd. Tijd voor een update!
Ik heb weer zoveel berichtjes gehad met tips, mensen die meeleven, vragen hebben. Ik ben nog niet eraan toegekomen om iedereen te antwoorden, maar lees alle reacties en wil enorm bedanken voor jullie medeleven. Daarom ook deze blog, hierin lees je precies wat de stand van zaken nu is.
Geboekte tickets en geannuleerde vluchten
Na mijn vorige update boeken we tickets met Emirates voor 28 maart. We hebben goede hoop, maar twee dagen later krijgen we het bericht dat Emirates heeft besloten voorlopig te stoppen met vliegen. Wat nu?! We raken nu toch wel in de stress want wat is wijsheid? Een ticket boeken voor de komende dagen lukt niet meer. Alles is vol. Mijn moeder ziet nog een optie staan voor 31 maart met KLM. We hebben overleg met travel counselor Vivianne Duchateau en geven het tickets boeken even uit handen. Vivianne kan de systemen voor ons in de gaten houden, zit er bovenop en is ook nog eens een fijn mens in haar communicatie. Voor ons dus een hele fijne keuze.

Ondertussen hebben we nu dus weer tickets staan met KLM op 31 maart. Weer 2000 euro armer (valt je nog mee trouwens). De vouchers die we krijgen van alle tickets, daar kunnen we onderhand een wereldreis van maken. Met Singapore Airlines, Emirates en KLM (met die laatste hadden we tickets voor Singapore waar we op 2 april oorspronkelijk 4 dagen heen zouden gaan). Als we straks thuis zijn ga ik uitzoeken of ik geen geld terug kan krijgen, maar dat is van latere zorg. Eerst maar eens thuiskomen.
Bezig met een plan B
Ondertussen zitten we niet stil. We moeten een plan B maken als we hier vast komen te zitten. We houden daar nog steeds rekening mee omdat we zoveel vluchten zien die alsnog gecanceld worden. Dennis maakt zich vooral zorgen om ons visum. We zijn binnengekomen op een gratis visum van 30 dagen en deze loopt 2 april af. Dan zouden we naar Singapore gaan voor een visa run. Mocht onze vlucht de 31e niet gaan dan moeten we dus iets regelen.
Het is heel moeilijk om juiste informatie te vinden of om instanties op dit moment aan de lijn te krijgen. Er springen allemaal lieve mensen voor ons in de bres. Mijn moeder belt voor ons naar BuZa en de ambassade. Mijn vader schrijft een mail naar kamerlid Sjoerd Sjoerdsma. Allemaal lieve vrouwen delen een oproep op Instagram en roepen op tot hulp. Echt hartverwarmend!

En dan word ik benaderd door omroep Max of ik een kort filmpje op wil nemen voor Tijd voor Max, waar ze het gaan hebben over gestrande reizigers. Ik doe het graag zodat het probleem zichtbaar wordt. Want er zijn nog veel meer mensen die momenteel vast zitten, er moet iets gebeuren. De journaliste die ik spreek laat weten ons ook te willen helpen met zaken dus dat is heel fijn.
Positief nieuws
Nog voor de uitzending van Tijd voor Max op tv is horen we dat de regering overleg heeft gehad en alles op alles gaat zetten om gestrande reizigers thuis te krijgen. Via bijzonderebijstandbuitenland.nl kun je je aanmelden. We twijfelen eerst, wat dit is dan toch voor mensen die nu helemaal niets hebben, geen vlucht in het vooruitzicht..? En de 900 euro eigen bijdrage per ticket is ook pittig, zeker nadat we al zoveel geld hebben uitgegeven aan (gecancelde) tickets. Na wat onderzoek melden we ons toch aan, je moet je vluchtnummer invullen als je momenteel nog een vlucht hebt staan en dan gaan ze in overleg met de bewuste vliegmaatschappij. Het streven is dat ze binnen 72 uur iets laten horen.
Ook horen we dat verlengen van je visum in Indonesië niet nodig is ten tijde van deze Covid-19 crisis. Gestrande reizigers mogen blijven zonder te hoeven verlengen en krijgen ook geen boete. Dennis is zichtbaar opgelucht want had daar echt buikpijn van (teveel horrorverhalen op Google gelezen..).
Mijn vader krijgt reactie van de minister, een hartverwarmende mail. Hij gaat onze zaak ook nog voorleggen bij buitenlandse zaken. Zo zie je maar, zo’n persoonlijke reactie had ik niet verwacht. Zeker niet nadat alle instanties die we proberen te bereiken niet thuis geven.

Onze laatste week?
We zijn vandaag naar een nieuwe accommodatie verkast. Een goede keuze, want hier is het restaurant nog wel open, bij ons vorige hotel niet meer. We hebben net gehoord dat de komende twee dagen vanwege Nyepi (dag van de stilte op Bali) en rondom de Corona situatie de boel 2 dagen op lockdown gaat, de komende twee dagen zitten we hier dus in ons hotel. Ik ben benieuwd wat er daarna zal gebeuren want persoonlijk vind ik 2 dagen een lachertje. Dat levert toch niks op?
Ondertussen hebben wij door alle goede berichten weer positieve energie gekregen en lukt het om weer te genieten. Even niet 100 nieuwsberichten per dag lezen en gewoon hier zijn en genieten als gezin. En dat is toch wel heel fijn, voor onszelf, voor onze jongens. We gaan er nog een fijne laatste week van maken, al dan niet in lock down. We hebben een hele mooie tuin hier, met zwembad, een restaurant met voorlopig nog goed eten. En mocht het nodig zijn dan liggen de pakjes indomie al klaar! 😉
Er vanuitgaande dat we hier de 31e weg zijn dan hè. Laatste wat ik trouwens nog wil zeggen over de hele situatie; wij beseffen maar al te goed dat wij hier ‘vastzitten’ in een (nu nog) goede situatie. Ik hoor ook veel verhalen van mensen die op een kleine hotelkamer zitten en er niet uit mogen, mensen die dagenlang (met gezin) onderweg zijn. Echt hartverscheurend. Ik hoop heel erg dat deze mensen inmiddels veilig thuis zijn. Dit is ook de reden dat we hier nu blijven afwachten tot vertrek. Velen van jullie komen met vluchtopties met 2 x overstappen. Van Korea tot Hong Kong en zo verder. Als we met z’n tweeën waren geweest prima, maar met onze jongens willen we niet het risico lopen ergens anders vast te komen zitten. Dan liever hier op Bali.
Het lukt me nu weer om er wat luchtiger over te praten maar we hopen nog steeds snel naar huis te kunnen omdat we niet weten hoe de situatie morgen is, of over een week.
Ik hou jullie op de hoogte! Liefs uit Bali.

Stella de Smit
wat een avontuur, want dat is het toch ook wel. Hopelijk (en daar bid ik van harte voor) zijn jullie straks thuis rond 1 april -geen grapje dit keer- en dan een paar dagen later dat je er misschien een beetje om lachen kunt. Want je maakt wat mee nu en je doet ook leerzame ervaringen op! Heel veel succes daar xxx